BEVAT

CONCEPTONTWIKKELING

GRAFISCH DESIGN

CREATIE

MANAGEMENT

HUISSTIJLONTWIKKELING

PRODUCTIE

... BLA.. BLA.. BLA...

Voeg hier uw titel toe. De titel moet het tekstgedeelte samenvatten. Probeer hiermee gebruikers aan te trekken, zodat ze verder zullen lezen. 

Drie jaar geleden, op 27 november 2019, had ik mijn eerste gesprek aan tafel bij No Concept No Glory. Gigantisch zenuwachtig want van wat ik hoorde via via was dit bedrijf wel echt 'next level'. Ik liet mijn portfolio zien en hoewel ze enthousiast waren over het feit dat ik een fysiek portfolio had, werd er in detail gekeken naar elk project en kreeg ik toch een aantal kritische puntjes.

Eenmaal thuisgekomen van het gesprek en ik het een beetje had laten inzinken voelde ik toch wel een lichte spanning. Ik was vooral geïntimideerd door de presentatie met de gigantische producties die het team deed en dacht 'maar dat kan ik allemaal helemaal niet'. Ik was een derde jaars student maar had nog maar heel weinig ervaring in het vakgebied. Op mijn eerste werkdag was ik dan ook extreem zenuwachtig. Maar na het team ontmoet te hebben voelde ik mij al direct om mijn gemak en werd zo mee gesleurd in de hele werkwijze en had al een paar kleine opdrachten.

Vaak als ik ergens voor het eerst kom moet ik altijd even inkomen. Vooral drie jaar geleden was dit het geval. Op de een of andere manier hebben mijn collega's daar volledig doorheen geprikt en aan het eind van die stage voelde ik mij volledig 'member of the team'. Toen ik bij mijn afscheid samen met een andere stagiair nog de woorden toegesproken kreeg; "tot volgend jaar" versterkte dit dat gevoel natuurlijk nog meer. 

Vervolgens twee jaar later ... 20 oktober 2020 ... een berichtje van collega Merel of ik wel even zou willen bijkletsen. Dat mondde uit tot de vraag of ik al een plek had voor mijn volgende stage. Natuurlijk meteen enthousiast en voordat ik het wist zat ik alweer in een pizza-party met het hele WeMoveBrands team. Na een heftig jaar van Corona was had het bedrijf een andere naam gekregen en had het zich gevestigd in een autoshowroom in Zwolle. Het team was ineens veranderd van 3 vaste medewerkers en 3 stagiars naar 2 vaste medewerkers en wel 5 stagiairs tegelijk.

Wat online begon werd uiteindelijk een werkplek tussen de auto's samen met Arjan en Merel en af en toe een aantal stagiairs. Met een Opgezwolle project, dat het jaar ervoor moest worden stopgezet, waar ik direct weer mee aan de slag kon voelde het alsof ik nooit weg was geweest. Natuurlijk was de hele hiërarchie in het team veranderd en werkte we nu op een hele andere manier samen. Toch zorgde dit ervoor dat we veel nauw samen moesten werken en ik me nog meer op mijn gemak voelde in het team. Iets wat ik, zoals ik al zei, niet snel heb. Hoewel ik mijn persoonlijke leven en mijn werkleven altijd als twee totaal verschillende dingen zag, merkte ik dat ik al de hele tijd plezier in het werk had.

Van student naar vormgever

Toen ik in de eerste stage begon met het maken van social media posts (en daar overigens al moeite mee had) had ik nooit verwacht dat ik zou eindigen met een afstudeerproject waar ik een volledig bedrijf heb mogen helpen opstarten, van branding tot productie van fotoshoot.

Ik kreeg een DTP-handboek in handen gedrukt van mijn stagebegeleider waar in stond hoe ik foto's moest exporteren en welke kleurprofielen er waren. Ik heb natuurlijk nooit gezegd dat ik al deze informatie nog helemaal niet wist en ik niet eens wist wat CMYK inhield. Gelukkig had ik het boekje bij de hand waar ik in kon spieken. Waar ik in mijn eerste stage geleerd had hoe ik moest vormgeven, leerde ik in dit jaar hoe ik dit toe kon passen in de industrie. Ik begon met de krant van landmark #OPGEZWOLLE die ik moest afmaken na een jaar van corona. Samen met collega's en andere stagiaires hebben we deze volledig gecheckt op relevantie en hoe we überhaupt vrijheid gaan uitleggen in een tijd waar iedereen opgesloten zit in huis.